สัตว์เลี้ยงแสนรัก (ตอนที่สอง)

จริงๆ แล้ว พี่หนุ่มเนี๊ยะเป็นแฟนพันธุ์แท้ของ blog นี้ที่สุดเลย แต่อ่านอย่างเดียว ไม่เคยจะพิมพ์ตอบเลย (ก็อยู่ด้วยกันนินา) แต่จะคอยแย๊บๆ มาเป็นระยะว่า น้องโบว์ไม่ update เลย พี่หนุ่มชอบอ่านมาก ย้อนดูอันเก่าๆ ก็มีความสุข แอบจะภูมิใจในตัวเองด้วยใช่มั๊ยล่ะ 555

ขอพูดถึงซะหน่อย สำหรับผู้เป็นแรงบันดาลใจให้ต่อภาคสอง (เม้าท์ เม้าท์)

ต่อภาคสองนะคะ สัตว์เลี้ยงตัวน้อยๆ ของเราก็ยังเป็นเจ้าหนอนตัวเขียวอ้วนพีเหมือนเดิมค่ะ ตอนแรกก็คิดอยู่ว่าจะเล่าเรื่องน้องโจไต๋ดีรึเปล่า เพราะจะมีโศกนาฏกรรมแสนเศร้าเกิดขึ้นด้วยนะสิคะ แต่ในเมื่อมีตอนแรกไว้แล้ว ก็จะไม่มีตอนสองได้ยังไงใช่มั๊ยคะ คิ คิ

เริ่มต้นเรื่องมาจากการปลูกแพงพวยของน้องโบว์นั่นเอง แพงพวยจะมีสองแบบ แบบไทยๆ เราก็จะเป็นต้นที่เราเห็นตามข้างทาง อีกแบบจะเป็นของต่างชาติ เค้าจะเรียกกันว่าแพงพวยเลื้อยค่ะ เนื่องจากตามร้านขายแพงพวยเลื้อยกระถางนึงแพงมากๆ บางร้านขายเป็นกระถางร้อยเลย ทำให้น้องโบว์เกิดไอเดียปลูกเองซะเลยตามที่ได้เคยเล่าแล้ว ตอนไหนน๊าาาาาา

แต่เนื่องจากเป็นคนปลูกต้นไม้ไม่เก่งเลย ทำให้แสนจะทุลักทุเล แต่เนื่องจากเมล็ดพันธุ์ที่ซื้อมาของเค้าดีจริง (ของ AFM โฆษณาให้เค้าซะหน่อยนึงค่ะ) อัตราการงอกสูงมากๆ อย่างที่เค้าว่าไว้ แต่... แต่... แต่... อัตราการโตสิคะ มันอยู่ที่คนปลูกอย่างเรา ^^" ปลูกเท่าไหร่งอกหมดเลยค่ะ ดีใจ แต่ซักพักก็ค่อยๆ ตาย เหลืออยู่ไม่กี่ต้น แต่ก็เอาเถอะนะยังที่ที่รอดมาได้ 555

นี่ไงคะ ถ้าโตได้ขนาดนี้ส่วนใหญ่จะรอดแล้วค่ะ แต่ต้นด้านหลังนี่ร่อแร่ๆ ยังไงไม่รู้ ปลูกพร้อมกันนะเนี่ย

แต่ก็ไม่รู้เป็นยังไง พอโตได้ขนาดประมาณนี้มันก็จะชะงักไปเลย ไม่โต เอาใจไม่ถูกเลยค่ะ ง๊งงง เป็นเดือนๆ ก็โตแค่นี้ จนถอดใจ แต่เอ๊ะ พอไปปฏิบัติธรรมกลับมาไหวพุ่งพรวดยายเฟื้อย เป็นอย่างงี้มาสองรอบแล้ว สงสัยจะเบื่อหน้าคนปลูกนะคะ ก็เลยไม่ยอมโตเลย หุ หุ

นี่ค่ะ เป็นยังไง ฝีมือการปลูก ออกดอกด้วยนะ
ถึงแม้จะไม่ฟูฟ่อง เหมือนที่ร้านเค้าขาย แต่ก็ภูมิใจนะเนี่ย

แต่ดีใจอยู่ได้ไม่นานนัก วันดีคืนดี อ้าวทำไมแพงพวยสุดสวยของข้าพเจ้าถึงได้โกร๋น แหว่งๆ อย่างงี้ละเนี่ย พิศไปพิศมา จะเป็นลม หนอนตัวเบ่อเร่อ ตัวใหญ่จริงๆนะคะ แรกๆ ก็กลั๊วกลัว มันตัวใหญ่มาก หลังๆ เริ่มจะชินแล้วค่ะ ดูไปดูมาก็น่ารักดี ยืนดูเค้ากิน ปื๊ด ปื๊ด ปื๊ด หมดใบ กินแล้วก็อึ๊ ออกมาก อึ๊ก็ส๊วย สวย เป็นรูปเหมือนดอกไม้เลย

ตอนนี้หนูตัวเล็กอยู่ หางแหลมๆ อย่างงี้แหละค่ะ
แต่หนูก็กินเก่งนะจ๊ะ แต่ไม่เปลืองมากหรอกจ๊ะ

หนูเริ่มโตแล้ว อวบอ้วนมั๊ยละคะ หางหนูก็จะกลมๆ อย่างงี้

ดูดิ อุ๊ยอ๊าย น่ารักมากเลย ขางี้กลมบล๊อก หนีบกิ่งแพงพวยเอาไว้ซะแน่นเลย
อันนี้ทำท่าหนีภัยอยู่ อย่ามากวนเค้าน๊าาา

เอาหนูกินไปไม่บันยะบันยัง หมดต้นสิคะ ในรูปจะเห็นว่ามีสองตัวค่ะ

โอแม่เจ้า แพงพวยของช๊าาาาน ล่อซะเรียบเลย

เจ้าหนอนน้อยมารุ่นแล้ว รุ่นเล่า รุ่นแล้วรุ่นเล่า ทำให้แพงพวยงอกคืนมาไม่ทันเลย รุ่นแรกกินก็เกือบจะหมดต้นแล้ว พอน้องโจไต๋เริ่มหน้าเหลืองๆเข้มๆ แล้ว วันต่อมาเค้าก็จะหายตัวไปเลย ลองสืบค้นดูแล้วพบว่าหนอนชนิดนี้จะเป็นดักแด้โดยการมุดลงไปใต้ดิน หรือหาอะไรมาปิดตัวก่อนจะกลายเป็นดักแด้ เราก็เลยไม่เคยได้เห็นซะที เคยเห็นแต่เปลือกดักแด้ ตอนนั้นรื้อกระถางแพงพวยที่ตายเรียบออก เจอเปลือกเค้าอยู่อันนึง ส่วนตัวอื่นๆ ไม่รู้ไปเป็นดักแด้ที่ไหนกันบ้าง หนอนชนิดนี้จะกลายเป็นผีเสื้อกลางคืนตัวใหญ่ Oleander Hawk-moth ไม่เคยเห็นตัวเลยค่ะ สงสัยจะทำตัวเนียนมากๆ

มีอยู่รุ่นนึงกินเรียบจนไม่เหลืออะไรจริงๆ ตัวก็ยังไม่โตเต็มที่ แถมยังมีตัวเล็กๆ อีกสี่ห้าตัว เราเลยเอาตัวเล็กๆ ไปใส่ไว้ที่ต้นแพงพวยไทย แต่สุดท้ายก็ไม่รู้หายไปไหนหมด โดนเอาไปกินหมดแล้วรึเปล่าก็ไม่รู้ (แต่ดูๆ ไปตัวมันก็น่ารักน่ากินจริงๆ นั่นแหละ แหะๆ ) ส่วนตัวใหญ่ๆ เอาไปใส่ไว้ในกล่องพลาสติก เอาผ้าขาวบางปิดไว้ แล้วก็เอาแพงพวยไทยให้กิน แต่ดูเหมือนเค้าจะไม่ชอบ คงไม่อร่อยสินะ ^^ ด้วยความหวังดี ตัดสินใจไปซื้อแพงพวยเลื้อยราคาแพงมา สองกระถาง จะได้กินกันให้เต็มที่ไปเลย (ซื้อเอามาเลี้ยงหนอนโดยเฉพาะ ประหลาดมั๊ยเนี่ย บ้านเรา)

สองกระถางสุดสวย พุ่มเบ่อเร่อเลย เอากินกันให้หนำใจไปเลย

แต่ด้วยความที่น้องโบว์สงสัยอย่างแรงว่า ทำไมร้านเค้าสวยได้ขนาดนี้ แล้วไม่มีหนอนได้ไง ต้องใส่ยาฆ่าแมลงแน่ๆ ก็เลยตัดเอาเป็นกิ่งๆ ไปแช่น้ำยาล้างผักผลไม้ นานเป็นครึ่งชั่งโมง เอามาให้น้องกิน

อยู่ในนี้ไม่ค่อยสบายเลย ดูซึมๆ เพราะอะไรน๊าาาา

แรกๆ น้องเค้าก็กิน แต่ไปๆ มาๆ ก็ซึมๆ กินน้อยลง น้อยลง เป็นไรมากรึเปล่าก็ไม่รู้ พี่หนุ่มก็บอกว่าคงเป็นเพราะเราเอามาเลี้ยงในนี้เค้าก็เลยอึดอัดไม่ชอบ เอาไปใส่ในต้นที่ซื้อมาเลยดีกว่า น้องโบว์ก็เครียดเลย แล้วถ้ามียาฆ่าแมลงล่ะ ทำไงดี ทำไงดี แต่ดูแล้ว เค้าซึมลง ซึมลง มากๆ ก็เคยคิดว่า ถ้าไว้อย่างงี้ก็ตายแน่ๆ ยังไงลองปล่อยเค้าดู แล้วแต่บุญแต่กรรมก็แล้วกัน ....

เป็นเรื่องเลยค่ะ อยากจะบอกว่า น้องเค้าน่าสงสารมากๆเลยนะคะ ใครใช้ยาฆ่าแมลงนี่ใจร้ายมากๆ เราเห็นอาการที่เค้าเป็นทรมานมากๆ ช่วยอะไรก็ไม่ได้ อย่าให้บรรยายเลย รันทดสุดๆ สรุปก็คือ เค้าคงได้รับผลกระทบจากยาฆ่าแมลงตั้งแต่ที่เราล้างให้แล้ว แต่มันคงแรงมากๆ ล้างนานแล้วก็ไม่หมด ทำให้ซึมลง ซึมลง พอไปอยู่ที่ต้นเลยหนักเข้าไปใหญ่ TT^TT ไปสุ่สุขคตินะจ๊ะ เป็นเวรเป็นกรรมอะไรก็ไม่รู้

ณ ปัจจุบัน น้องโจไต๋ ก็ยังวนเวียน มาเขมือบแพงพวยอยู่เป็นระยะ ทำให้ไม่เป็นพุ่มสวยเหมือนตอนซื้อมาใหม่ๆ แต่เราก็ชอบแบบนี้มากกว่า สุขใจกว่าเป็นไหนๆ ... จริงมั๊ยคะ ^^